Η δικαίωση άργησε αλλά ήρθε πανηγυρικά με την ετυμηγορία της Θέμιδος. Η φωτογραφία είναι από το 2008, όταν ο τότε προπονητής της εθνικής ομάδας άρσης βαρών Χρ. Ιακώβου (αριστερά), αθλητές και παράγοντες, βρέθηκαν στη δίνη της «υπόθεσης ντόπινγκ». Λάθος των Κινέζων, απεφάνθη η ελληνική Δικαιοσύνη.
Ο αντεισαγγελέας της έδρας έλαβε τον λόγο για την τελική του τοποθέτηση λίγο μετά τη μία το μεσημέρι. Τις προηγούμενες τρεις ώρες, σε χρόνο-ρεκόρ είναι αλήθεια, αυτός και οι τρεις δικαστές είχαν ακούσει και τους 25 κατηγορουμένους: αθλητές, προπονητές και λοιπούς εμπλεκόμενους της γνωστής «υπόθεσης ντόπινγκ» της εθνικής ομάδας άρσης βαρών που συγκλόνισε (τότε) το πανελλήνιο.
Η «εξπρές» αυτή διαδικασία, καθώς και όσα είχε μελετήσει στη δικογραφία, ήταν αρκετά, όπως ο ίδιος είπε, για να τον πείσουν πως ούτε οι αθλητές αλλά και ούτε και οι προπονητές «ήξεραν κάτι» για την παράνομη ουσία που είχε εντοπισθεί από τον σχετικό έλεγχο, τον Απρίλιο του 2008, παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Επρόκειτο δηλαδή για λάθος της κινεζικής εταιρείας από την οποία ο προπονητής της εθνικής ομάδας κ. Χρήστος Ιακώβου, μέσω κάποιου γνωστού του, είχε παραγγείλει «καθαρά αμινοξέα».
Οπως είχε ισχυριστεί και η κ. Σου Λι, εκπρόσωπος της εν λόγω εταιρείας μέσω «μέιλ», «μια καινούργια υπάλληλος είχε κάνει ένα φοβερό λάθος στην παραγγελία και αντί να στείλει καθαρό μείγμα, είχε στείλει κάτι άλλο το οποίο είναι μόνο για ερευνητικούς σκοπούς»... Τότε, και ενώ η είδηση είχε γίνει πρωτοσέλιδο σε όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και η υγειονομική υπηρεσία της Κίνας έκανε «φύλλο και φτερό» το παράνομο -όπως αποδείχτηκε- εργαστήριο, η κ. Σου Λι, ζητούσε συγγνώμη για τον σάλο που προκλήθηκε και ενημέρωνε πως θα ανακαλούσε τα προϊόντα, ενώ θα έστελνε άμεσα την κανονική παραγγελία... «Μπήκαμε στο μάτι του κυκλώνα. Στον αθλητισμό υπάρχουν συμφέροντα και πολλοί είχαν να κερδίσουν από την αποτυχία της εθνικής μας ομάδας» τόνισε στην αγόρευσή του, πριν από ένα μήνα ο εισαγγελέας αφήνοντας να εννοηθεί πως ίσως δεν επρόκειτο για ένα αθώο λάθος αλλά για... «παγίδα».
Η πρότασή του για αθώωση έγινε δεκτή ομοφώνως για τους αθλητές και κατά πλειοψηφία για τον κ. Χρ. Ιακώβου. «Δεν θα πιαστούμε κορόιδα από τους Κινέζους» είπε χαρακτηριστικά ο εισαγγελέας σε ένα «πηγαδάκι» δικηγόρων μετά το πέρας της δίκης. Ηθική δικαίωση και «απόδειξη ότι υπάρχουν Ελληνες πατριώτες» για τον κ. Ιακώβου η τοποθέτηση του εισαγγελέα της έδρας, μια «βολική» απόφαση για να αποκατασταθεί έστω και τώρα το κύρος της εθνικής ομάδας, ήταν η εκτίμηση από πηγή της εισαγγελίας -με σαφή γνώστη της δικογραφίας- η οποία μίλησε ανωνύμως στην «Κ».
Κάπως έτσι έκλεισε η αυλαία της πολύκροτης υπόθεσης, το μεσημέρι της 22ας Φεβρουαρίου, αν και για τους έντεκα αθλητές όλα τελείωναν στην πραγματικότητα το πρωινό της 4ης Απριλίου έξι χρόνια πριν. Στις 7.30 π.μ., ο αρχηγός της ομάδας ξύπνησε έναν έναν τους αθλητές και τους οδήγησε στο δωμάτιο του κ. Ιακώβου. Αγουροξυπνημένοι στον διάδρομο, τον ρωτούσαν τι ακριβώς έχει συμβεί. Αυτός έβαλε τα κλάματα: «τελείωσαν όλα» τους είπε. «Βρεθήκαμε ντοπαρισμένοι»...
Το προηγούμενο βράδυ ο κ. Ιακώβου είχε δεχθεί ένα τηλεφώνημα από τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας - «πρέπει να έρθεις επειγόντως στον Αγιο Κοσμά» του είπε. Ο κ. Ιακώβου βρισκόταν σε νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν ο πατέρας του, βαριά ασθενής. «Τον χάνουμε, είναι θέμα ωρών» απάντησε, θα έρθω αύριο. «Οχι Χρήστο, πρέπει να έρθεις κάτω τώρα, έχουμε πρόβλημα», ήταν η απάντηση. «Μπήκα στα γραφεία και τους είδα όλους λες και τους είχα σκοτώσει τη μάνα», είπε και όταν του έδειξαν τα χαρτιά με τα αποτελέσματα, έπεσε από τα σύννεφα. Στους αθλητές διαβεβαίωνε το επόμενο πρωί, πως δεν ήξερε καν την ουσία που είχε εντοπιστεί και πως επρόκειτο για λάθος το οποίο θα διαλευκανθεί: «Υπομονή, συνεχίζουμε κανονικά, πάμε για το Ευρωπαϊκό και Πεκίνο» είπε στους αθλητές...
Η «εξπρές» αυτή διαδικασία, καθώς και όσα είχε μελετήσει στη δικογραφία, ήταν αρκετά, όπως ο ίδιος είπε, για να τον πείσουν πως ούτε οι αθλητές αλλά και ούτε και οι προπονητές «ήξεραν κάτι» για την παράνομη ουσία που είχε εντοπισθεί από τον σχετικό έλεγχο, τον Απρίλιο του 2008, παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Επρόκειτο δηλαδή για λάθος της κινεζικής εταιρείας από την οποία ο προπονητής της εθνικής ομάδας κ. Χρήστος Ιακώβου, μέσω κάποιου γνωστού του, είχε παραγγείλει «καθαρά αμινοξέα».
Οπως είχε ισχυριστεί και η κ. Σου Λι, εκπρόσωπος της εν λόγω εταιρείας μέσω «μέιλ», «μια καινούργια υπάλληλος είχε κάνει ένα φοβερό λάθος στην παραγγελία και αντί να στείλει καθαρό μείγμα, είχε στείλει κάτι άλλο το οποίο είναι μόνο για ερευνητικούς σκοπούς»... Τότε, και ενώ η είδηση είχε γίνει πρωτοσέλιδο σε όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και η υγειονομική υπηρεσία της Κίνας έκανε «φύλλο και φτερό» το παράνομο -όπως αποδείχτηκε- εργαστήριο, η κ. Σου Λι, ζητούσε συγγνώμη για τον σάλο που προκλήθηκε και ενημέρωνε πως θα ανακαλούσε τα προϊόντα, ενώ θα έστελνε άμεσα την κανονική παραγγελία... «Μπήκαμε στο μάτι του κυκλώνα. Στον αθλητισμό υπάρχουν συμφέροντα και πολλοί είχαν να κερδίσουν από την αποτυχία της εθνικής μας ομάδας» τόνισε στην αγόρευσή του, πριν από ένα μήνα ο εισαγγελέας αφήνοντας να εννοηθεί πως ίσως δεν επρόκειτο για ένα αθώο λάθος αλλά για... «παγίδα».
Η πρότασή του για αθώωση έγινε δεκτή ομοφώνως για τους αθλητές και κατά πλειοψηφία για τον κ. Χρ. Ιακώβου. «Δεν θα πιαστούμε κορόιδα από τους Κινέζους» είπε χαρακτηριστικά ο εισαγγελέας σε ένα «πηγαδάκι» δικηγόρων μετά το πέρας της δίκης. Ηθική δικαίωση και «απόδειξη ότι υπάρχουν Ελληνες πατριώτες» για τον κ. Ιακώβου η τοποθέτηση του εισαγγελέα της έδρας, μια «βολική» απόφαση για να αποκατασταθεί έστω και τώρα το κύρος της εθνικής ομάδας, ήταν η εκτίμηση από πηγή της εισαγγελίας -με σαφή γνώστη της δικογραφίας- η οποία μίλησε ανωνύμως στην «Κ».
Κάπως έτσι έκλεισε η αυλαία της πολύκροτης υπόθεσης, το μεσημέρι της 22ας Φεβρουαρίου, αν και για τους έντεκα αθλητές όλα τελείωναν στην πραγματικότητα το πρωινό της 4ης Απριλίου έξι χρόνια πριν. Στις 7.30 π.μ., ο αρχηγός της ομάδας ξύπνησε έναν έναν τους αθλητές και τους οδήγησε στο δωμάτιο του κ. Ιακώβου. Αγουροξυπνημένοι στον διάδρομο, τον ρωτούσαν τι ακριβώς έχει συμβεί. Αυτός έβαλε τα κλάματα: «τελείωσαν όλα» τους είπε. «Βρεθήκαμε ντοπαρισμένοι»...
Το προηγούμενο βράδυ ο κ. Ιακώβου είχε δεχθεί ένα τηλεφώνημα από τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας - «πρέπει να έρθεις επειγόντως στον Αγιο Κοσμά» του είπε. Ο κ. Ιακώβου βρισκόταν σε νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν ο πατέρας του, βαριά ασθενής. «Τον χάνουμε, είναι θέμα ωρών» απάντησε, θα έρθω αύριο. «Οχι Χρήστο, πρέπει να έρθεις κάτω τώρα, έχουμε πρόβλημα», ήταν η απάντηση. «Μπήκα στα γραφεία και τους είδα όλους λες και τους είχα σκοτώσει τη μάνα», είπε και όταν του έδειξαν τα χαρτιά με τα αποτελέσματα, έπεσε από τα σύννεφα. Στους αθλητές διαβεβαίωνε το επόμενο πρωί, πως δεν ήξερε καν την ουσία που είχε εντοπιστεί και πως επρόκειτο για λάθος το οποίο θα διαλευκανθεί: «Υπομονή, συνεχίζουμε κανονικά, πάμε για το Ευρωπαϊκό και Πεκίνο» είπε στους αθλητές...
Ο Αμπατζίεφ, το Σίδνεϊ και οι Βούλγαροι
Η εθνική ομάδα άρσης βαρών, μπορεί να ήταν σχετικά «νέα» αλλά είχε ήδη αρκετές διακρίσεις και με την πρόκριση οκτώ αθλητών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου (2008), υπήρχαν βάσιμες ελπίδες για ολυμπιακά μετάλλια. Ολοι οι αθλητές διέμεναν τότε στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά και προετοιμάζονταν πυρετωδώς για τους Αγώνες.
«Οποιος σου πει ότι σηκώνει τόνους με σπανακόρυζο και φακές λέει ψέματα», λένε αθλητές και προπονητές, εξηγώντας «πώς τα συμπληρώματα είναι απαραίτητα βοηθήματα». Το «τι» υπάρχει μέσα σε αυτά είναι ένα άλλο θέμα, το οποίο πολλές φορές δεν αποκαλύπτεται ούτε στους ίδιους. Στην προκειμένη περίπτωση όταν ένας από τους προπονητές «μοίρασε» στους αθλητές ένα «λευκό φακελάκι» με τα «μοιραία χάπια», μια αθλήτρια τον ρώτησε με σαφή καχυποψία περί τίνος πρόκειται. «Είσαι καλά; Καθαρά είναι» της απάντησε. «Είναι τρελός ο Χρήστος (Ιακώβου) να σας ντοπάρει χωρίς να το ξέρετε, όταν μάλιστα οι πόρτες είναι ανοικτές για ελέγχους;». Γι’ αυτό όταν περίπου ένα μήνα μετά και αφού το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον «κόπασε» και η Ομοσπονδία ζήτησε από τους αθλητές να απολογηθούν εγγράφως, αυτοί αισθάνθηκαν προδομένοι: «Γιατί να απολογηθούμε για το ότι είχαμε υπογράψει πως θα παίρνουμε ό,τι μας δίνουν;».
Το φαγητό στον ξενώνα «κόπηκε», τα βιογραφικά των αθλητών «κατέβηκαν» από την ιστοσελίδα της Ομοσπονδίας, «σαν να μην υπήρξαμε ποτέ», ακόμα και τα πριμ παλαιότερων επιτυχιών ανακάλεσε τότε η κυβέρνηση. Ο κ. Ιακώβου, ήταν ο μόνος που δεν το έβαλε κάτω, πάλεψε για να σώσει την κατάσταση και βέβαια -ανθρώπινο- τη δική του υστεροφημία. Σχεδόν «με το ζόρι», έφερε το αθλητικό δικαστήριο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής στην Αθήνα. Σε μια αίθουσα ξενοδοχείου, προπονητές και αθλητές προσπάθησαν να πάρουν «συγχωροχάρτι» ένα μήνα πριν από τους Αγώνες του Πεκίνου: εξήγησαν πως κάποιοι αθλητές ήταν εκτός εγκατάστασης εκείνη την ημέρα, και προσήλθαν για τον έλεγχο, ενώ είχαν δικαίωμα να δηλώσουν απόντες χωρίς κυρώσεις. Ισχυρίστηκαν, μεταξύ άλλων, το παράδοξο το ότι βρέθηκε «ολόκληρη η ομάδα ντοπαρισμένη», και όχι μόνο κάποιοι προκριθέντες, αλλά και την «οριακή» ποσότητα που είχε εντοπιστεί η οποία σαφώς δεν βελτίωνε επιδόσεις. Τίποτα όμως δεν έπεισε το «εξειδικευμένο» ακροατήριο. Ούτε το απολογητικό «μέιλ», της κ. Σου Λι, ούτε και ο κ. Μιχ. Δημητρακόπουλος, δικηγόρος του κ. Ιακώβου, που κατά την αγόρευσή του ξέσπασε σε κλάματα, αφήνοντας τότε έκπληκτους και μάλλον αμήχανους τους ξένους δικαστές.
Ο κ. Ιακώβου ισχυρίζεται σήμερα πως όσο «τρελό» και αν ακούγεται, δεν είναι η πρώτη φορά που εθνική ομάδα πέφτει θύμα πλεκτάνης. Εξιστορεί ότι π.χ. στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης (1992), ο θρυλικός προπονητής της άρσης βαρών της Βουλγαρίας και μέντοράς του, Ιβάν Αμπατζίεφ «παγιδεύτηκε» από κάποιον που έριξε αναβολικά στους καφέδες των αθλητών του. Περισσότερα στοιχεία γι’ αυτή την ιστορία πέρα από τις αφηγήσεις του κ. Ιακώβου δεν καταφέραμε να συγκεντρώσουμε, γιατί τα μέσα ενημέρωσης είχε μονοπωλήσει μια άλλη ιστορία ντόπινγκ του κ. Αμπατζίεφ, αυτή των αγώνων του Σίδνεϊ (2000), όταν όλη του η ομάδα βρέθηκε ντοπαρισμένη και της αφαιρέθηκαν τα μετάλλια που είχε κερδίσει. Το βουλγαρικό δικαστήριο όμως τους αθώωσε αφού πείστηκε πως είχαν ντοπαριστεί -και αυτοί- κατά λάθος. Είχαν -και αυτοί- ισχυριστεί πως το εργαστήριο δεν τους είχε ενημερώσει ότι υπήρχαν αναβολικά στα «καθαρά συμπληρώματα» που είχαν παραγγείλει...
«Οποιος σου πει ότι σηκώνει τόνους με σπανακόρυζο και φακές λέει ψέματα», λένε αθλητές και προπονητές, εξηγώντας «πώς τα συμπληρώματα είναι απαραίτητα βοηθήματα». Το «τι» υπάρχει μέσα σε αυτά είναι ένα άλλο θέμα, το οποίο πολλές φορές δεν αποκαλύπτεται ούτε στους ίδιους. Στην προκειμένη περίπτωση όταν ένας από τους προπονητές «μοίρασε» στους αθλητές ένα «λευκό φακελάκι» με τα «μοιραία χάπια», μια αθλήτρια τον ρώτησε με σαφή καχυποψία περί τίνος πρόκειται. «Είσαι καλά; Καθαρά είναι» της απάντησε. «Είναι τρελός ο Χρήστος (Ιακώβου) να σας ντοπάρει χωρίς να το ξέρετε, όταν μάλιστα οι πόρτες είναι ανοικτές για ελέγχους;». Γι’ αυτό όταν περίπου ένα μήνα μετά και αφού το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον «κόπασε» και η Ομοσπονδία ζήτησε από τους αθλητές να απολογηθούν εγγράφως, αυτοί αισθάνθηκαν προδομένοι: «Γιατί να απολογηθούμε για το ότι είχαμε υπογράψει πως θα παίρνουμε ό,τι μας δίνουν;».
Το φαγητό στον ξενώνα «κόπηκε», τα βιογραφικά των αθλητών «κατέβηκαν» από την ιστοσελίδα της Ομοσπονδίας, «σαν να μην υπήρξαμε ποτέ», ακόμα και τα πριμ παλαιότερων επιτυχιών ανακάλεσε τότε η κυβέρνηση. Ο κ. Ιακώβου, ήταν ο μόνος που δεν το έβαλε κάτω, πάλεψε για να σώσει την κατάσταση και βέβαια -ανθρώπινο- τη δική του υστεροφημία. Σχεδόν «με το ζόρι», έφερε το αθλητικό δικαστήριο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής στην Αθήνα. Σε μια αίθουσα ξενοδοχείου, προπονητές και αθλητές προσπάθησαν να πάρουν «συγχωροχάρτι» ένα μήνα πριν από τους Αγώνες του Πεκίνου: εξήγησαν πως κάποιοι αθλητές ήταν εκτός εγκατάστασης εκείνη την ημέρα, και προσήλθαν για τον έλεγχο, ενώ είχαν δικαίωμα να δηλώσουν απόντες χωρίς κυρώσεις. Ισχυρίστηκαν, μεταξύ άλλων, το παράδοξο το ότι βρέθηκε «ολόκληρη η ομάδα ντοπαρισμένη», και όχι μόνο κάποιοι προκριθέντες, αλλά και την «οριακή» ποσότητα που είχε εντοπιστεί η οποία σαφώς δεν βελτίωνε επιδόσεις. Τίποτα όμως δεν έπεισε το «εξειδικευμένο» ακροατήριο. Ούτε το απολογητικό «μέιλ», της κ. Σου Λι, ούτε και ο κ. Μιχ. Δημητρακόπουλος, δικηγόρος του κ. Ιακώβου, που κατά την αγόρευσή του ξέσπασε σε κλάματα, αφήνοντας τότε έκπληκτους και μάλλον αμήχανους τους ξένους δικαστές.
Ο κ. Ιακώβου ισχυρίζεται σήμερα πως όσο «τρελό» και αν ακούγεται, δεν είναι η πρώτη φορά που εθνική ομάδα πέφτει θύμα πλεκτάνης. Εξιστορεί ότι π.χ. στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης (1992), ο θρυλικός προπονητής της άρσης βαρών της Βουλγαρίας και μέντοράς του, Ιβάν Αμπατζίεφ «παγιδεύτηκε» από κάποιον που έριξε αναβολικά στους καφέδες των αθλητών του. Περισσότερα στοιχεία γι’ αυτή την ιστορία πέρα από τις αφηγήσεις του κ. Ιακώβου δεν καταφέραμε να συγκεντρώσουμε, γιατί τα μέσα ενημέρωσης είχε μονοπωλήσει μια άλλη ιστορία ντόπινγκ του κ. Αμπατζίεφ, αυτή των αγώνων του Σίδνεϊ (2000), όταν όλη του η ομάδα βρέθηκε ντοπαρισμένη και της αφαιρέθηκαν τα μετάλλια που είχε κερδίσει. Το βουλγαρικό δικαστήριο όμως τους αθώωσε αφού πείστηκε πως είχαν ντοπαριστεί -και αυτοί- κατά λάθος. Είχαν -και αυτοί- ισχυριστεί πως το εργαστήριο δεν τους είχε ενημερώσει ότι υπήρχαν αναβολικά στα «καθαρά συμπληρώματα» που είχαν παραγγείλει...
Σχόλια